Drive & Ride dag 2

Goed geslapen in een slaapkamer met motordesign bed en lekker vroeg na het ontbijt om 07.10 uur. Tijdens het ontbijt een leuk gesprek met de oudere serveerster over een Oostenrijkse meervoudige kampioen, die nu voor Nederland mee gaat doen aan skiwedstrijden. Ook de planning omgegooid, dus voorlopig geen hoge routes met risico van sneeuw, gladheid en afgesloten straten, maar nu richting het oosten. Komende dagen stijgen de temperaturen namelijk aanzienlijk en snel.

Om 07.45 uur klaar voor vertrek en een twee waypoints in de navigatie geprogrammeerd met het verzoek hier een mooie route tussen te bedenken, kortom verrassingstocht.

De eerste verrassing komt al snel, want de route gaat via de Ossiacher Süduferstrasse, waar ik welgeteld 1 auto tegenkom, die verbaasd was een motorrijder hier te zien. Zomers hier veel drukte, denk ik gezien het aantal campings en verhuurbedrijven van kayaks en andere waterattracties.

Binnen het uur ook de 2e verrassing. Ik zie een gigantisch gebouw met een imposante toren. Goed genoeg voor een foto en wil verder rijden, maar de voorkant van het gebouw (te zien in de spiegels) is nog veel mooier met een haarspeldbochten combinatie voor de deur. Ik sta namelijk dan voor het Bundesgymnasium Tanzenberg. Zelfs op de doorgaande weg plek om makkelijk en zonder gevaren foto’s te maken vanwege gebrek aan verkeer.

De trend is gezet, dit wordt een hele interessante dag. Helaas op de B82 bij het passeren van de Völkermarkter Stausee geen geschikt en veilig fotopunt gevonden, maar mooi om naar beneden te rijden en de brug te passeren. Langzaam wijzigen de namen zich van Oostenrijks naar Sloveens, zonder dat de grens gepasseerd is en in St. Michael ob Bleiburg passeer ik nog een illustere naam uit mijn beroepsmatige carrière, namelijk een gigantische fabriek waar Mahle filters bouwt. Vlak daarna passeer ik de grens met Slovenië.

Wat een cultuurshock ! Ik ken dit nog uit de Joegoslavië tijd, maar dit keer geen luidruchtige Lada’s en Zastava’s of licentie Volkswagens, maar een hypermodern wagenpark rijdend op perfecte wegen met dank aan de EU. Volgende doelstelling is blijkbaar om de wegen aan te vullen met vrij liggende fietspaden, want overal wordt gebouwd en geasfalteerd. Verder op weg 112 naar Dravograd, waar ik probeer op weg 702 te komen in plaats van de drukke 1, wat me via een omweg via het station ook lukt. Daar nog een mooi gerestaureerde stoomlocomotief naast het stationsplein.

Al snel komt het eerste waypoint in beeld : Dvorec Bukovje. Een gebouw met een interessante historie. Begonnen als barok slot voor de Oostenrijkse royalties onder de naam Schloss Pöckstein, na de WW2 getransformeerd tot een kazerne van het leger van Tito (nog te zien aan de houwitzer naast het slot) en nu een trouw- en feestlocatie  in stijl. Na het bezoek wilde ik weg 702 verder rijden, maar na 2 kilometer was de weg verdwenen door een aardverschuiving, dus toch verder via weg 1. Deze is weliswaar druk, maar toch leuk genoeg om te rijden (ook voor motoren), vindt ook de politie. Want de eerste lasercontrole in Slovenië is een feit, maar door de drukte lag de snelheid ver beneden de gevarenzone !  

Volgende verassing is Fala Hydroelectric Power Plant in de Drava : een gerestaureerde werkende waterkrachtcentrale. Voordeel als je alleen onderweg bent, zijn de snoepjes, die je mag uitpakken. De bewaker zwaait en vraagt of ik binnen wil kijken, als hij ziet dat ik foto’s maak van de schuiven in de rivier. De machinekamer met de turbines ziet er imposant uit. Door al deze acties moet ik nu toch door gaan rijden om op het verste waypoint te komen, maar dat lukt niet helemaal.

Want de natuur, uitzichten, bochtencombinaties en wegversmallingen reduceren de snelheid en vragen toch echt om te stoppen voor wat foto’s. Hoogtepunt was zeker de weg 937 bij Gaj nad Mariborom. Al snel worden de bergen lager en de vlakte groter en via weg 439 bereik ik de grens met Hongarije. Verlaten grensovergang, wegen met gaten en direct is armoede zichtbaar in plaatsjes zoals Szentgyörgyvölgy.

Tweede waypoint was de kerk van Magyarföld, gebouwd als een soort van blokhut met hout uit de omgeving van het National Park Örségi Nemzeti . Hier 3 fietsende toeristen, die dit ook als bestemming hadden. Die volgende de verharde weg verder, terwijl ik nog even “gespeeld” heb op de vele lege gravelpaden in het bosgebied.

Begin van de avond terug richting hotel en daarbij gereden over de populairste weg onder motorrijders in Karinthië  de 69, oftewel de Südsteirische Grenzstrasse, waarbij de klim naar de Soboth het leukste was.

Nog net op tijd terug om te kunnen aanschuiven bij het diner na een hele lange dag rijden.