Track & Tour dag 7

De mede reisgenoten wilden dolgraag nog een keer de Causeway Coastal Route rijden vandaag, dus direct na het ontbijt op pad met de motoren. De route ten opzichte van vorig jaar een beetje aangepast. Het traject tussen Carrickfergus en Larne was nieuw, Tor Head hebben we vorig jaar gedaan en stoppen bij Dunluce Castle en Bushmills Distillery, was de planning.

Het was aanzienlijk drukker met motoren, bussen en campers, maar desondanks een fraaie weg langs de kust en door het bos. Rond 12.00 uur kwam ons oude hotel Fullerton Arms in Ballintoy in zicht en tijd om wat te gaan drinken. Bij het oprijden van de parkeerplaats trokken we een groep van 8 Franse motorrijders mee, die dachten als de Nederlanders hier stoppen, dan moet het wel goed zijn. Helaas was de Game of Thrones kamer verdwenen en zou in de toekomst een soort plaatselijke winkel worden.

In Portrush de route van de NW200 gereden via Portstewart en Colraine, maar ondanks dat het geen race dag was veel fileverkeer hier, dat belooft niet veel goeds voor de zaterdag. Onderweg nog foto’s gemaakt bij start finish en in de Mather’s Cross Chicane. Veel Engelse motorrijders reden alsof ze deelnamen aan de race, dus het was soms even goed opletten of je niet uitgeremd werd in de rotondes en chicanes. Het vermogen van de K1200S HP kwam hier menig keer goed van pas.

Na tanken en lunchen in Colraine verder richting de Sperrins, een relatief onbekend natuurgebied midden in Noord-Ierland. Wat een verschil met de hectiek van de NW200, want hier totale rust. Vooral de omgeving van Park was fraai. Maar doel was dit keer de Barnes Gap, een kruising midden in 4 dalen. Perfecte plek voor foto’s en hier totaal geen verkeer gedurende 30 minuten, alleen een paar verdwaalde schapen verderop.

Engelse motorrijders zijn gewend aan de slechtere wegen, want op de B47, vol met gemene knipgaten werden we ingehaald door een groep, die meer boven hun zadel hingen, dan er op zaten. En onze reacties waren totaal verbaasd, of dit leuk motorrijden zou zijn en hoe de stem(ming) zou zijn.

Verder naar een bijzondere weg, namelijk de B39. Beter bekend als de Seven Miles Straight tussen Muckamore en Ballyutoag. De langste kaarsrechte weg van het Verenigd Koninkrijk met een lengte van ongeveer 11 kilometer. Niet heel spannend om met de motor te doen, maar wel heel grappig voor de statistiek.

Ondertussen was het lampje van het brandstof niveau weer aangegaan en net voor Carrickfergus de motoren getankt voor de zaterdag. Het blijft apart om na het tanken de Spar-supermarkt in te lopen langs alle schappen en bij de kassa dan een paar liter brandstof af te rekenen …

Achterom het terrein opgereden van het hotel via The Black Lane en in een ooghoek zag ik al een plaatselijke agent ons lopend achtervolgen. Terwijl we moesten wachten tot de eigenaresse van het hotel haar auto uit de oprit had verwijderd, kregen we al een preek, dat we hier niet mochten parkeren. Hij zou over 10 minuten nog eens komen controleren ! Geen probleem, want de motoren zouden dan al weer in the Beergarden staan.

Omgekleed en lopend naar een bekend restaurant uit de reis van vorig jaar naar Wales : The Harbour Brewers Fayre, dat vaak als etensgelegenheid dient bij een Premier Inn hotel. Leuk concept met lekker eten, vonden ook de reisgenoten. Die gingen eerder terug naar het hotel, aangezien ik een leuk gesprek had met twee Engelse motorrijders uit Milton Keynes, die ook voor de NW200 gekomen waren.