Onderweg met Jacobus dag 10

Bij de rondgang door Santiago de Compostela was mij gisteren al opgevallen dat er dagtochten werden aangeboden naar Finisterre. Het einde van de wereld in het Latijn. Het laatste deel van de pelgrimstocht. Hier laat je je schoenen achter, die je zover gebracht hebben en gooi je een steen van thuis in zee. Dus als ik hier enigszins alleen wilde zijn moest ik vroeg vertrekken. Zo kwam ik net voor de eerste bus met Italianen aan en kon alles nog rustig bekijken en de broodnodige foto’s maken. Mijn motor laarzen heb ik toch maar mee genomen voor de volgende etappes. Nadeel is dat Finisterre op een schiereiland ligt en net niet het westelijkste puntje van Europa is, waardoor je dezelfde route terug moest rijden. Daardoor wel kunnen zien dat mijn inschatting goed was, gezien het aantal bussen dat me tegemoet kwam. Op de kaart had ik een bergweggetje gezien, de LU-P 1001. Zag er leuk uit, maar was in de praktijk wel een uitdaging. De P stond misschien wel voor Potholes (knip gaten), veelvuldig een stuk rotsblok op de weg en in de bossen spekglad door de natte bladeren en resten van naaldbomen. Afsluiting was de oversteek over een stuwdam. Een uitdaging van andere aard was het maken van een selfie bij een uitzichtpunt met schommelstoel. Ik bespaar jullie de details, maar het is geluk en de moeite van het omrijden waard. Het klooster hotel van vandaag is nog indrukwekkender dan die in Cangas de Onis. Bij de receptie kreeg ik een rondleiding hoe ik bij mijn hotel kamer met lage deurpost moest komen…