Cymru dag 4

Vandaag de eerste lus vanuit dezelfde standplaats. Dus vanuit het landhuis de oprijlaan terug gereden om richting Tenby te gaan. Daar vooraf al gezien dat je goedkoop kon parkeren bij het station. Iets wat de eigenaar van het landhuis nog niet wist ! Uitdaging was wel het betalen van het ticket. De machine werkte niet met geld of creditkaart, maar met een app. Dus iedereen stond voor de automaat waar je moest inloggen met de app, eerst het programma te downloaden, wat wel een grappig gezicht was. Na 10 minuten gelukt en dus tijd om de binnenstad van Tenby te bekijken.

Begonnen bij het legendarische reddingsstation met de lange glijbaan waar de boot van 20 ton naar beneden glijdt en bij terugkomst weer naar boven getakeld wordt. Twee vrijwilligers lieten ons alle zien en we mochten ook nog wel even op de boot kijken. De boot was geschonken door een boer, die nog nooit op zee was geweest, maar vond dat mensen op zee gered moesten worden met goed materieel. Verbruik van de boot was een liter per minuut, maar dat werd betaald door de plaatselijke raffinaderij. Veel interessante informatie, waarbij het verschil tussen eb en vloed tot 5 meter kan bedragen, vandaar de helling. Nu waren ze nog met 2 extra boten, die buiten lagen bezig om het parcours van de triatlon aan het uitzetten. Helaas was de winkel dicht om zelf nog wat te sponsoren...

Daarna door naar het Tenby Museum en Art Gallery voor de historie van deze plaats. Veel info over Roald Dahl (schrijver van kinderboeken), die vlakbij Tenby woonde en werkte. En een mooi uitzicht op Saint Catherines Island, dat alleen ter voet bereikbaar is met eb. Het strand is tevens de vertrekplaats van de toeristenboten richting Caldey Island. Daar hadden we te weinig tijd voor. Want ook de binnenstad met palmbomen en kleurrijke huizen is buitengewoon fotogeniek.

Daarna door via een serie van single track weggetjes naar Melin Tregwynt. Een oude weverij in een molen, die nog traditionele patronen weeft. Dat was even zoeken, want de navigatie had er niet zoveel zin en het was hier niet druk, dus je kon ook niet afgaan op de verkeersstromen. Ter plekke mooi café, prijzige kwaliteitsproducten in de shop en vrij toegang om in de weverij te kijken.

Daarna nog even doorgereden naar de vuurtoren van Strumble Head. Hier mooi rustig en gesproken met bijzondere personen. Een Duitse vrouw met haar zoon, die hier al jaren heen gingen vanwege de rust en natuur aan de kust en een oudere fotograaf, die vroeger toeristen vervoerde naar Caldey Island. Nu werkte die voor de natuurbescherming en kon hij ons (gratis) een aantal plekken met zeehonden tonen in de baaien vanaf de kust.

In de avond weer via smalle wegen terug naar ons "landhuis" met nabij gelegen pub.